بدترین نوع بعض اونیه ک نمیدونم از کجا اومده چطوری اومده چیکارش باید کنم! و همش با خودم بگم من ک امروز خوشحال بودم پس چی شد؟!چرا اینجوری شد؟!ندونی ک واقعا از ی چیزی ناراحتم و چون همیشه همیشه انقد تظاهر ب بیخیالی کردم ک واقعا ی بخشی از درونم باورش کرده اما اون بخشی ک از ته ته دلم خبر داره میدونه چرا و از چی ناراحتم ولی فقط ناراحتیش تو ذهنم ه و دلیلش و اثن خودمم نفهمم ، یا این ک دارم تقاص اشتباه هایی ک قبلا کردم رو اینجوری پس میدم....آدمایی ک ب هر شکلی ناراحتشون کردم ولی حقشون نبوده اینطوری باهاشون رفتار بشه، دل هایی ک شکستم ولی تهش فقط قصد کمک رسوندن بوده و بس...یا شایدم ی نفر ک برام مهمه ی جای دیگه ی دنیا ناراحته و ناراحتیش داره این شکلی منو ناراحت میکنه، یا شایدم ناخودآگاهم ناراححته ک چرا دارم تنبلی میکنم و از وقتام استفاده نمی کنم، شایدم تو جهانی ک موازی اینجاست من ناراحتم حالا ب هر دلیلی، اما انقدد زیاد ناراحتم ک بازتابش داره بهم می رسه...!شایدم خدا دیگه دوسم نداره...