سه شنبه خیلی ظهر

خب توسط این دختره زینب رشید ابیوز شدم و نشستم سر کلاس فارمای سال بالاییامون. صرفا به عنوان سیاهی لشکر. میدونی یه چیزی کلا اذیتم میکنه که نمیگم چی. میخوام یه چیزی به پانکراسم باشه و سعی هم میکنم ها ولی خب نمیتونم حقیقتا اینو به پانکراسم بگیرم. ینی آدم میخواد که نظر بقیه براش مهم نباشه و به نظر افرادی که از نظرش اوسکولن و سطح فکر پایینی دارن اهمیت نده اما خب در حقیقت نمیتونه میدونی چرا؟ چون در حقیقت اونارو در درونش نشکسته.