کشتن

دارن دونه دونه میکشن. رسما و قانونا. دلیلش حتی برای اونی که گردنش طناب دهر رو لمس کرده هیچ وقت فهمیده نشد. زندگی ما اهمیتی نداره. کی میدونه شاید فردا نوبت من یا عزیز من باشه که اینجوری نوبتش برسه. کی میدونه؟ اون ها خبر داشتن؟ تا لحظه آخر باورش نمیشده. من که کاری نکردم. من که آسّه اومدم و رفتم، من که کوچکترین حرکتی نزدم. ممکنه من رو بخاطر فکرم بکشن؟ به خاطر این که میفهمم دارن چیکار میکنن؟ اگه هیچ کاری نکنم، میتونن از توی فکرم بفهمن؟ یعنی سگ هایی دارن که بو بکشه فکر مخالف رو؟ اگه اینجوری بود یعنی خودشون همه موافقن؟