زارعی

زارعی تاثیر زیادی توی زندگی من داشت. وقتی که از نظر درسی لیترالی هیچی حالیم نمیشد ازش الگو گرفتم و شروع کردم بدون این که فکر کنم کجا ایستادم و چه چیز هایی هستم و نیستم و نبودم. آرامشی که داشت توی همه چیز، اون عذاب وجدان نداشتنش، همه اش قشنگ و الهام بخش بود. این که وسط عبارت های نمازش نفس میکشید فقط توی نمازش نبود، وقتی تست فیزیک میزد هم وسط اش نفس میکشید و انگار از یواش پیش رفتن واهمه ای نداشت. متمرکز بودن رو ازش یاد گرفتم. شاید یادم رفته باشه اما میدونم و میتونم به خاطر بیارم. که حسی که نداشت، عجله بود، عذاب وجدان و حس عقب موندن بود. و چیزی که بود امید بود امید به این که درست میشه و از پسش بر میایم.