من همیشه فک میکردم هر چی ساده تر باشی راحت تری و روحت آزاد تره و بقیه م بیشتر تحت تاثیرت قرار میگیرن اگه ذهن آزادی داشته باشن ولی الان میبینم هیچکس از ی آدم بی شیله پیله خوشش نمیاد و باید بعضی وقتا ادا بیای و خودتو شبیه بقیه کنی؛ یا حتی گاهی دروغ بگی؛ کلا آدما تا وقتی یه سوال بی جوابی بهت اهمیت میدن و وقتی بفهمن که واقن کی هستی دیگه براشون تموم شدی.در حقیقت حتی این ک بفهمن چقد آسونی حتی این پروسه تشدید هم میشه.
بقیه فک میکنن که چی پشت اون ظاهر شاید سوال برانگیزه،شاید حتی کنجکاون، نمیدونم؛ بعد بهت نزدیک میشن ک بفهمن و وقتی میفهمن تموم میشی.
نمیدونم سر کلاس پاسدار چ چرت و پرتایی رو انگشتام جاری میشه:/ولاکن باو